De relevantie van het uitvoeren van een slaapapneutest

Wanneer iemand overdag een aanzienlijke staat van vermoeidheid vertoont, vergezeld van hoofdpijn, slaperigheid en ongebruikelijke prikkelbaarheid, kan dit wijzen op de aanwezigheid van slaapapneu. Het wordt vaak geassocieerd met hevig snurken en rusteloze nachten, waarbij het wakker worden gepaard gaat met een gevoel van verstikking.

De persoon die de nachten deelt van de persoon die ervan wordt verdacht aan deze apneus te lijden, kan ook getuige zijn van deze momenten van ademstilstand.

Het is echter noodzakelijk om een ​​dergelijke diagnose te bevestigen om de beste behandeling te kunnen geven. Inderdaad, zonder de juiste zorg is de patiënt in gevaar. De risico's zijn aanzienlijk omdat cardiovasculaire aandoeningen of beroertes (cerebrovasculaire accidenten) op elk moment kunnen optreden.

Raadpleeg een arts als slaapapneu wordt vermoed

De eerste persoon die bevoegd is om u te adviseren, blijft uw arts. Het heeft het voordeel dat u uw medische achtergrond kent en daardoor de risico's en uw gezondheidsbehoeften beter begrijpt. Hij kan u geruststellen of u doorverwijzen naar de juiste specialisten om uw algemene toestand te inventariseren. Hij zal uw eerste vermoedens over de aanwezigheid van slaapapneu kunnen bevestigen of ontkrachten.

Vragenlijsten om het bestaan ​​van slaapapneu te beoordelen

Alvorens over te gaan tot een meer diepgaand onderzoek door het gebruik van apparaten, werden vragenlijsten opgesteld om het bestaan ​​en de mate van slaapapneu te beoordelen.

De eerste daarvan is de Berlin-vragenlijst die uit 11 vragen bestaat om de risico's van slaapapneu te bepalen. Factoren zoals gewicht, nachtelijk snurken, vermoeidheid overdag en hoge bloeddruk zijn inbegrepen.

Er is een andere test beschikbaar, genaamd NoSAS. Deze eenvoudigere en meer rudimentaire test bestaat uit een puntenberekening die de waarschijnlijkheid van slaapapneu bepaalt. Er wordt dus rekening gehouden met zes factoren: nekomtrek, twee niveaus van body mass index, aanwezigheid van snurken tijdens de slaap, leeftijd onder of boven 55 jaar en geslacht. Elk van deze vragen komt overeen met punten die worden toegekend. Hoe meer punten je krijgt, hoe groter de kans op slaapapneu.

Een andere index is slaperigheid, die kan worden bepaald door de Epworth Sleepiness Scale. Het heeft tot doel de verschillende omstandigheden waarin een staat van slaperigheid kan optreden in vraag te stellen. Dit is een reeks van acht vragen met vier antwoordniveaus, variërend van "het is uitgesloten" tot "het is systematisch".

Polysomnografische en ventilatoire polygrafische onderzoeken

Als uit de verschillende vragenlijsten een vermoeden van slaapapneu naar voren komt, zal dit door diepgaand onderzoek moeten worden bevestigd of ontkracht.

Het primaire en misschien wel meest uitgebreide onderzoek is het polysomnografisch slaaponderzoek. Het wordt uitgevoerd tijdens een slaapperiode van ten minste zes uur. Het doel is om verschillende fysiologische gegevens vast te leggen. Allereerst zullen sensoren hersenactiviteit detecteren via een elektro-encefalogram. Een elektromyogram zal verantwoordelijk zijn voor het identificeren van de bewegingen van de kin, en een elektro-oculogram zal dezelfde operatie uitvoeren met de bewegingen van de oogbol. Deze drie gegevens zijn bedoeld om de verschillende stadia van slaap te berekenen.

Deze hulpmiddelen worden geassocieerd met een elektrocardiogram en het bewaken van de ademhaling en bloedoxygenatie.

Om slaapapneu te bevestigen, kan men het eerste onderzoek afronden met het ventilatoire polygraafonderzoek. Deze laatste zal de hartslag, ademhaling en het niveau van zuurstofvoorziening in het bloed vastleggen.

Pas als de diagnose volledig is vastgesteld, kan worden besloten tot het opstellen van een behandelprotocol.