Nachtelijke ademhalingspolygrafie, voorschrift, mechanisme en interpretatie

Deze test is bedoeld voor patiënten die lijden aan snurken, hypopneu of slaapapneu . Eenvoudiger uit te voeren dan polysomnografie waarvoor ziekenhuisopname vereist is, wordt beademingspolygrafie thuis, poliklinisch uitgevoerd.

Nachtelijke ademhalingspolygrafie: voor wie? met welk doel?

Nachtelijke ventilatoire polygrafie stelt patiënten met snurken, hypopneu of slaapapneu in staat om verschillende fysiologische elementen tijdens hun slaap te analyseren.
De ronchopathie wordt begunstigd door ontspanning van het keelweefsel tijdens de slaap. Dit veroorzaakt trillingen die snurken worden genoemd. De complicatie van dit snurken is slaapapneu.

Slaapapneu veroorzaakt een onderbreking of een afname van de ademstroom . Deze apneus kunnen obstructief of neurologisch zijn. De patiënt heeft 's nachts last van obstructie van de bovenste luchtwegen of een duidelijke afname van de ventilatie . Hij heeft daardoor ademhalingsmoeilijkheden .
De tekenen van deze pathologie zijn voornamelijk hoofdpijn, snurken of slaperigheid.
We spreken van apneu als de ademstilstand langer dan tien seconden duurt en van een slaapapneusyndroom wordt gesproken als de persoon in één uur slaap minstens vijf apneus heeft.

Het doel van nachtelijke ventilatoire polygrafie is om de apneu's die optreden tijdens de slaap te kwantificeren en te analyseren om erachter te komen of ze al dan niet obstructief zijn. Wanneer apneu obstructief is, heeft de patiënt 's nachts herhaaldelijk stoppen en beginnen met ademen.
Het apparaat markeert verschillende tekenen van slaapapneu, zoals snurken, micro-ontwaken of hypopneu.

Dit slaapapneu/hypopneusyndroom wordt erkend als een belangrijke cardiovasculaire risicofactor en maakt in sommige gevallen de behandeling van hoge bloeddruk ondoeltreffend.

Nachtelijke ademhalingspolygrafie: mechanisme

Nachtelijke ventilatoire polygrafie is een onderzoek dat ambulant wordt genoemd. Nachtelijke ventilatoire polygrafie is een onderzoek dat wordt genoemd. een aantal sensoren worden op het individu geplaatst. Sensoren worden op de hals , op de vingers (ringvinger en wijsvinger), op de buik en soms op de neus van de proefpersoon geplaatst.

Deze beademingspolygrafie biedt verschillende metingen:

• pulsoximetrie,
• de luchtstroom,
• ademhalingsinspanningen,
• en ECG.

Ventilatie wordt geregistreerd via canules < /a>nasaal en maakt het mogelijk om te beseffen of er al dan niet sprake is van obstructieve slaapapneu.
De sensoren op de buik worden gebruikt om de thoraco-abdominale bewegingen tijdens de slaapfase te registreren.
De sensoren op de vingers meten de oximetrie . Oximetrie meet de zuurstofverzadiging van hemoglobine . Het doel is om de gevolgen van apneu op Sa02 (arteriële zuurstofverzadiging) te kwantificeren. Opgemerkt moet worden dat de hartslag in bepaalde situaties ook kan worden geregistreerd.
De sensor in de nek van de patiënt is bedoeld om snurken te beoordelen.

Ten slotte is er een positiesensor die registreert of de positie die tijdens de nacht wordt ingenomen, van invloed is op ademhalingsgebeurtenissen.
Nachtelijke ademhalingspolygrafie maakt het echter niet mogelijk om de ademhalingsinspanningen van de patiënt te benadrukken.
Nachtelijke ventilatoire polygrafie maakt het dus mogelijk om een ​​apneu/hypopneu-score te verkrijgen, ook wel AHI genoemd. Afhankelijk van het behaalde resultaat zal dit onderzoek al dan niet voldoende zijn.
Wanneer de AHI groter is dan of gelijk is aan dertig, is polygrafie voldoende. Aan de andere kant, als de AHI kleiner is dan of gelijk is aan dertig, is een polysomnografie noodzakelijk.

Ademhalingspolygrafie: limieten en aanvullend onderzoek.

Nachtelijke ventilatoire polygrafie is een onderzoek dat obstakels tegenkomt. Het komt voor dat de slaap bijzonder gefragmenteerd is, de resultaten kunnen worden vertekend en de apneu-index wordt onderschat.
Daarom is respiratoire polygrafie vaak niet voldoende. Met het oog op de resultaten van de respiratoire polygrafie zal regelmatig een polysomnografie worden voorgeschreven. Vooral wanneer de resultaten van de polygrafie negatief zijn wanneer er een sterk vermoeden was van obstructief slaapapneusyndroom.

Polysomnografie is zwaarder en vereist ziekenhuisopname , in tegenstelling tot nachtelijke beademingspolygrafie. Als het mechanisme dwingender is, zijn de resultaten nauwkeuriger en maken ze het niet alleen mogelijk om obstructieve slaapstoornissen duidelijk uit te sluiten, maar ook om verder te gaan in het onderzoek en om slaapstoornissen aan het licht te brengen. niet-obstructief (zwarebenensyndroom, depressie, etc.)

Polysomnografie registreert veel meer metingen dan eenvoudige ademhalingspolygrafie. Naast de metingen die tijdens een polygrafie worden geregistreerd, registreert polysomnografie ook de elektrische activiteit van de hersenen, oogbewegingen, elektrische activiteit van spieren, elektrische activiteit van het hart en slokdarmdruk.
De verificatie van de verzamelde gegevens zal over het algemeen in verschillende fasen plaatsvinden. De tracering wordt een eerste keer gecontroleerd in de nacht van het examen, een tweede keer de volgende ochtend en ten slotte wordt de opname als geheel enkele dagen later geanalyseerd. p>